Logos Multilingual Portal

Select Language



Miguel de Unamuno (1864 – 1936)  

Spanish philosophical writer, of Basque descent, b. Bilbao

The chief Spanish philosopher of his time, he was professor of Greek at the Univ. of Salamanca and later rector there. His criticism of the monarchy and especially of the dictator Miguel Primo de Rivera caused his removal from the university in 1920 and his exile from Spain (1924–30), but with the establishment of the republic (1931), he was reinstated as rector. At first a supporter of the republic, he became critical of it and sided briefly (1936) with the rebels, only to rebuke them sharply just before his death. In his chief work, Del sentimiento trágico de la vida en los hombres y los pueblos (1913; Bollingen Series tr., The Tragic Sense of Life in Men and Nations, 1968), he expresses his highly individualistic philosophy—one of faith in faith itself, not in any affirmation or denial of faith. Other important volumes are La vida de don Quijote y Sancho (1905; Bollingen Series tr., Our Lord Don Quixote, 1958–59) and La Agonía del cristianismo (1925; Bollingen Series tr., The Agony of Christianity, 1973). His poetry, as serious as his essays, includes Poesías (1907), Rosario de sonetos líricos (1911), and El Cristo de Velázquez (1920). His novels also express his impassioned concern with life and death; they are Niebla (1914; tr. Mist, 1928), Tres novelas ejemplares y un prólogo (1920; tr. Three Exemplary Novels and a Prologue, 1930), and La tía Tula (1921). His complete works were published in Spanish in 1951–52.


jednym z zysków nie czucia się szczęśliwymi jest to, że można pragnąć szczęścia
jest słabym, gdyż nie wątpił wystarczająco i chciał dojść do jakiś wniosków
języki, tak jak religie, żyją z herezji
każdy dobry uczynek jest dowodem siły
kiedy człowiek śpi i leżąc bez ruchu na łóżku śni, co jest bardziej realne? On jako świadomość co śni czy sam sen?
kiedy umiera ktoś kto marzy o nas, umiera cząstka nas samych
ludzie krzyczą, aby się nie słyszeć
ludzie zadowoleni i szczęśliwi nie kochają, popadają w odrętwienie własnych przyzwyczajeń
moda to zmienna monotonia
moją wiarą jest szukanie prawdy w życiu i życia w prawdzie
najgorszy rodzaj nietolerancji wynika z tego, co nazywamy racją
nauka to cmentarz martwych idei
nierzadko spotyka się złodzieji głoszących kazania przeciw kradzieży
obrzydliwe jest to umysłowe skąpstwo tych, którzy, będac w posiadaniu pewnej wiedzy, nie próbują przekazać jej dalej
szczytem herozimu zarówno człowieka, jak i całych nacji, jest umiejętność radzenia sobie z sytuacją bycia ośmieszanym
wierzyć to znaczy tworzyć